رنک الکسا

تأمین سکونتگاه جدید برای بشر، چیزی فراتر از برپایی خانه‌های مدرن است. انسان تنها در خانه‌اش «سکنی نمی گزیند»؛ او در کنار همشهری‌هایش در مؤسسات عمومی و فضاهای شهری نیز زندگی می‌کند. از این رو برای تجربه تعلق و مشارکت، شناسایی وسیع و گسترده امری ضروری است. هدف از این شناسایی ویژگی مکان است، که با ساختارهای طبیعی و همچنین مصنوعی تعیین می‌شود. بنابراین هدف غایی معماری، خلق و محافظت از مکان است.

در جشنواره ی معماری Biennale (جشنواره ای هنری که هر دوسال یک بار در ونیز ایتالیا برگزار میشود) طرحی از یک معمار چینی به نام Li Xianggang نظر خیلی از منتقدان را به خود جلب کرد. این خانه ی دو طبقه که شبیه یک سنگر است، تنها با جعبه های کاغذی، لوله های مقوایی و چسب نواری و تعداد کمی میخ اجرا شده است. البته شاید این طرح را بتوان در خیلی از انباری ها و مغازه ها پیدا کرد! انبوه جعبه های روی هم گذاشته چیز جدید و فوق العاده ای نیست، ولی اولین کسی که ایده ی ارائه دادن آن در یک مسابقه را داشته به احتمال زیاد همین معمار چینی بوده.

ولی گذشته از ایده ی اولیه، اینکه این خانه ی دو طبقه تنها با چسب نواری سر پا نگه داشته شده هم در نوع خود بسیار جالب است. نکته ی جالب دیگر اینست که این طرح قابلیت تبدیل شدن به یک خانه ی واقعی یا یک محل ملاقات یا … را به همراه تمامی امکانات لازم دارا می باشد، حتی طبقه ی اول این خانه به شکل خانه های سنتی چینی طراحی شده است.
Xianggang ، معمار این خانه ، این طرح را نمادی برای خانه هایی دانسته که بدون هیچ گونه هزینه ی اضافه، کمترین ضرر را به محیط زیست اطراف خود میزنند و می توان از تک تک آجر های آن که از جنس کاغذ هستند دوباره به شکل تازه ای استفاده کرد. شاید هیچ گاه این ایده به صورت انبوه ساخته نشود، ولی هدف این ساختار دلیلی کافی و محکم بود تا این طرح یکی از برگزیدگان این جشنواره باشد.